MijnTuin.org
Wil je gepersonaliseerde informatie ontvangen over jouw tuin?
Heb je reeds een MijnTuin.org account? Aanmelden
Registreer je nu gratis!

Camellia

897 x gelezen
Eddy G. door Eddy Geers Volg Eddy G.

Camellia


Als er één plant is die het verdient om weer eens voor het voetlicht te komen, is het wel de Camellia. Jarenlang zijn Camellia’s ten onrechte als kamerplant gepresenteerd. Als ze ergens niet goed gedijen, is het wel in huis. Net als Rhododendron houden ze van betrekkelijk koele en vochtige omstandigheden. Dat Camellia’s de reputatie hebben om lastig te zijn heeft een aantal oorzaken:


• kleine planten zijn nog niet goed winterhard, dus vriezen nogal eens kapot als ze niet beschermd worden
• de standplaats luistert nogal nauw: goed beschut tegen de wind is essentieel;
• de goed winterharde variëteiten zijn in Nederland slecht vertegenwoordigd en vaak nog onnodig duur ook

Ook van de verscheidenheid aan bloemvormen en kleuren is in ons land niet veel terug te vinden. Hoog tijd voor verandering dus! Want waarom zouden we ons de bloemenweelde die Camellia’s bieden toch ontzeggen? Ook in de volle grond is dit mogelijk. In zachte winters begint de bloei al in november! De hoofdbloei ligt ruim een tot twee maanden eerder dan bij rhododendrons. Daardoor wordt onze “bloemenhonger”, die vooral vroeg in het voorjaar zo groot is, prima gestild. Na een gemiddelde winter is de bloei van veel soorten goed, maar na een extreme winter is er vaak schade aan bloemknoppen en soms ook aan de takken. Dat kenden we natuurlijk al van een aantal rhodo’s, dus dat hoeft niemand er van te weerhouden om met Camellia’s aan de slag te gaan. Ook op de Britse eilanden, waar deze prachtige planten veel vaker in tuinen staan dan in ons land, ontstaat er wel eens vorstschade aan Camellia’s. Voor zover mij bekend zijn er hier geen oude collectietuinen zoals b.v. in Engeland. Er moet dus nog veel uitgeprobeerd worden, want natuurlijk verschilt ons klimaat wel van dat van Engeland. ik ben daar nu een jaar of twaalf mee bezig, wat natuurlijk nog vrij kort is. Toch heb ik al met vallen en opstaan de nodige lessen geleerd. Bijvoorbeeld dat het ingraven van Camellia’s met pot en al (zelfs met goede drainage!) vaak verkeerd afloopt. En dat gegevens over hardheid uit boeken nogal eens niet overeenstemmen met mijn eigen ervaringen. In sommige Engelstalige boeken wordt met “hardy” bedoeld “bestand tegen zon en wind”, wat iets heel anders is dan winterhard. “Hardy varieties” zijn dus niet steeds winterhard!

Opvallend is de vaak onjuiste naamgeving, vooral in de reguliere plantenhandel. Ook zijn er talloze identieke variëteiten in omloop onder verschillende namen. Dit kenden we natuurlijk ook al van de rhodo’s, waar jaarlijks meer van hetzelfde wordt gekweekt onder nieuwe namen: oude wijn in nieuwe zakken dus. Het zou goed zijn als er een overzichtscollectie ergens zou worden aangeplant, maar van de verarmde botanische tuinen in ons overigens steenrijke land hoeven we zoiets niet te verwachten.

Bodemeisen

Camellia’s stellen dezelfde eisen aan de bodem als rhodo’s: zuur (pH 5 tot 6), humusrijk en goed drainerend. In het voorjaar na de bloei een lichte bemesting met organische mest is prima. Zorg voor een strooilaag op de grond van denneschors o.i.d. In de zomer is het belangrijk dat de bodem nooit te droog wordt, want dan vallen de knoppen voortijdig af.

Sterke Camellia's

Een overzicht van sterke Camellia’s is heel handig, en uit eigen ervaring kan ik zeggen dat de volgende soorten de 11-stedentocht-winter van ‘96/’97 redelijk tot goed hebben doorstaan:


• Miyako Dori (was ongeveer 175 cm hoog) met magnolia-achtige witte bloemen - zonder extra bescherming; Lavinia Maggi (ook ongeveer zo hoog) met gevulde witte bloemen met roze streepjes - zonder extra bescherming
• Spring Festival

 was toen ongeveer 100 cm hoog maar is inmiddels ruim 3 meter, met kleine gevulde roze bloemetjes, was ingepakt in vliesdoek. Deze plant staat namelijk niet beschut. Een zeer aanbevelenswaardige variëteit! (deze soort wordt in het boekje “Camellia’s”, uitgegeven bij Groene Bibliotheek, vermeld als een soort die slechts lichte vorst zou kunnen verdragen ...)
• Jupiter (was ongeveer 60 cm hoog) met enkele, koraalrode bloemen - zonder extra bescherming Silvia - idem De drie laatstgenoemde soorten staan onder oude eikenbomen, de eerste staat tegen de muur van een schuur. (Een 15 cm dikke laag van gehakselde takken aan de voet van de Camellia’s is bij mij de standaard winterbescherming) Enkele soorten die zich in ons land al bewezen hebben zijn bv: Adolphe Audusson, Alba Simplex, Blood of China, Elegans, Eximia, Guilio Nuccio, Hatsu Warai, Hino Maru, Hiodoshi, Inspiration, Jury’s Yellow, Masayoshi, Oki No Nami, R.L. Wheeler en de botanische soorten C. oleifera, C. cuspidata, C. sasanqua, C. saluenensis en C. japonica. Blootgesteld aan schrale wind en winterzon is echter geen enkele soort winterhard!

Nieuwe soorten Camellia's

Uit de VS, waar soms extreme koudegolven tot diep in het zuiden doordringen, komen nieuwe kruisingen die misschien een verbetering van het assortiment zullen gaan betekenen. Een botanische soort, genaamd C. oleifera ‘Lu Shan’ zou bestand zijn tegen -24° C Van deze soort heb ik zaailingen. Het is een herfstbloeier met enkele, geurende, crêmewitte bloemen. Tevens interessant zijn kruisingen van deze plant met C. sasanqua, waarvan ook zaailingen worden uitgeprobeerd. De allermooiste struiken worden nu in de tuin geobserveerd, en ze staan vanaf oktober al prachtig te bloeien. Eveneens worden de Ackerman hybriden uitgeprobeerd. ‘Winter’s Interlude’ (bodembedekkend) en ‘Winter Joy’ (haagplant) lijken goede aanwinsten te zijn, die beiden ruim 20 graden vorst kunnen hebben. Ook ‘Snow Flurry’ is een aardige aanwinst, die al in september kan bloeien.

Andere nieuwe soorten:

C. sinensis ‘Korea’, een hele harde theesoort , breed struikvormige, snelle groeier. C. chekiangoleosa, een soort die aan C. japonica verwant is maar een bijzondere oranjerode bloemkleur schijnt te hebben. Een krachtig opgaande groeier. C. edithae, met behaarde bladeren en formele roze bloemen Er wordt vaak gevraagd naar gele Camellia’s. ‘Brushfield’s Yellow’ heeft een crêmegele kleur, maar in de volle grond worden de bloemen snel bruin. ‘Dahlonega’ vind ik een betere keus. Goed geel bloeiende soorten zoals C. chrysantha zijn er niet in winterharde uitvoering.

Bron: De Groene Prins  / Hans Prins  WEBSITE

1 reactie

  • Laser E. Laser E. Welke kuipmaat moet ik nemen voor mijn eerste camellia wit . Vermits ik die s'winters binnen wil houden. Is nu nog een jong plantje van ongeveer 35 cm hoog
    Dinsdag 30 Juni 2020 om 18:26

Log in om een reactie te plaatsen